Nieuw: Blog ‘Pim start als arts’

Pim den Boon rondde in 2023 zijn opleiding geneeskunde af. Daarmee startte zijn loopbaan als arts, maar hoe gaat hij die inrichten en wat vindt hij eigenlijk belangrijk in zijn werk én privéleven? In deze blog-serie neemt Pim je mee in zijn zoektocht als startende arts. Lees Pims allereerste blog!

De laatste maanden als geneeskundestudent heb ik me veelvuldig beziggehouden met de vraag wat ik eigenlijk wil als de studie eenmaal voorbij is. Reizen? Werken? In het ziekenhuis? Buiten het ziekenhuis? Nog een studie? De mogelijkheden voelen eindeloos. Dat is het dilemma: ik vind van alles leuk, maar weet niet precies wat nou het leukste is. Ik heb heel veel opties, maar weet niet precies wat nou de beste is, voor mij. 

Hoe te kiezen, als je alle opties niet goed kan overzien? De crux zit hem in het volgende: waar word ik nou gelukkig van, nu en later? De vraag wat te doen na de studie, ontaardt zonder hinder in een meer existentiële zelfverhoring over mijn wensen en dromen voor de toekomst. ‘Wat doe ik volgend jaar?’ staat zo al snel gelijk aan ‘wat wil ik bereiken?’, ‘wil ik kinderen?’, ‘wanneer ben ik tevreden?’. En die stortvloed aan toekomstvragen is nu nog niet te overzien of zinnig te beantwoorden. 

Ik maakte het dus allemaal soms een beetje te groot en te zwaar. Het voelde alsof elke keuze die ik nu maak, direct en onomkeerbaar effect heeft op de rest van mijn leven: één deur gaat open, twee gaan er dicht. Hoewel, als ik de verhalen over carrièrepaden van oudere artsen hoor (want daar praten ze graag over), staan die bol van de ‘slechte’ keuzes, rare uitstapjes en onvoorziene mogelijkheden, en zijn die artsen – uitzonderingen daargelaten – toch erg tevreden met waar hun kronkelpad hen nu heeft gebracht. 

Blijkbaar hoeft niet elke keuze nu in een rechte lijn naar een eindstip op de carrièrehorizon te leiden. ‘Hoe kom ik waar ik wil zijn?’ is een onmogelijke vraag, want waar dat laatste stukje is, is (in ieder geval voor mij) nog onduidelijk. Dat is waarom ik gekozen heb de komende jaren verschillende, verbredende dingen te doen. Geen antwoord op de vraag waarheen, maar op de vraag wat nu goed voelt: een promotietraject – niet in het ziekenhuis, maar aan de universiteit – naar een onderwerp dat ik heel erg tof vind, af en toe een dienstje als basisarts op de huisartsenpost en veel zelf-verplichte tijd voor hobby’s als lezen en muziek maken. Dan zien we over een paar jaar wel weer waar ik dan ben en hoe ik verder kom. Ik houd jullie via blogs op de hoogte!